Erol Çiftçi (E.Ç:) (1952) ©2017 Onur Vakfı
Görüşen Kişi: Gülay KAYACAN (G.K:)
E.Ç: Bizde herkes tabi yoksul olduğu için bu aynı zamanda sorgulanıyordu kader mi? Niye? Nasıl? Tarla yok şu yok bu yok, bütün gün tarlada çalışıyorsun ya hayvan otlatıyorsun ya tarla ekip biçiyorsun ama sonbahar geldiği zaman bakıyorsun birde borçlu kalıyorsun, çünkü kendi ürününü topluyorsun ediyorsun sonbahar da ev ihtiyaçlarını karşılamanız gerekiyor işte dışarıdan un alacaksınız, şeker alacaksınız benzeri şeyler almanız gerekiyor ama izin bütün çalışıp paraya çevirdiğiniz ürün bunlara yetmiyor yetmediği içinde yarı borçlu insanlar yoksulluk içerisinde yaşıyorlardı.
Bizim radyodaki şeylerde, söylemlerde işçiden köylüden yoksulluktan söz ediyordu hep, farklı sosyal bir sınıftan söz ediyordu hep bunlar tabi kulağımıza hoş geliyordu ama nedir ne değildir ne yapıyor ne ediyor bizim radyo kim ama biz dinliyorduk hoşumuza gittiği için ondan sonra o yaştan itibaren biz mesela ben mesela kendi kendimi sorguluyordum örneğin gündüz hayvan otlatmaya giderken, dağda tek başına, hayvanlarla tek başınasın, ben o yoksulluğu sorguluyordum niye? Neden? Nasıl? Çünkü bizim köye yakın suni köyler vardı daha çok Refahiye’ye yakındı onlar, biz onlardan alışveriş yapıyorduk, onların buğdayları çoktu daha varlıklılardı daha zenginlerdi mesela Refahiye daha yakındı onlara.
