Geleneğin Ozanları
Politik geleneklerin kitleler içinde taraftar bulma, sempati kazanma ve zaman içerisinde yeni örgütlenmeler gerçekleştirme çabalarında kullanılan araçlardan birisi de müzik üretimi ve bu bağlamda halk ozanlarının müzikal çabalarıydı. Hepsi için değilse bile bazı politik gelenekler için halk ozanlarının çalışmaları özel bir önem kazanmış görünüyordu. Ozanlar yerine göre işçi grevlerine, öğrenci eylemlerine ve mahalle direnişlerine katılarak kitleyi mücadeleye davet eden türküler, şarkılar söylüyordu. Böylece bir anda geniş kesimler bu müzik parçaları üzerinden birleşebiliyorlardı. Hatta giderek bazı türküler bazı gelenekleri tanımlayıcı hale gelebiliyordu.
Geleneğin bu konuda, diğer politik hareketlerden farklı ve daha gelişmiş bir deneyimi vardı. Daha ilk yıllarda hızla popüler hale gelen geleneğin ozanları ortaya çıkmıştı. Bunlar da geleneğin politik çizgisine uygun olarak genellikle takma isimlerle tanınıyorlardı. Mesela Aşık Emekçi, Ozan Ferhat, Ozan Rençber, Garip Şahin, Abuzer Karakoç, Mehmet Koç, Ferhat Tunç, Aşık Şah Turna bunlar arasındaydı. Ozanlar, kentlerin yanısıra örgütlenme faaliyetleri çerçevesinde köylerde dolaşıyor, evlerde müzik dinletileri veriyorlardı. Deneyimler göstermiştir ki bu pratik geleneğin hemen her yerde ciddi bir politik destek görmesini sağlamıştı.