Yusuf Demir (Y.D:) (1957) ©2017 Onur Vakfı
Görüşen Kişi: Meral Nergis ŞAHİN (M.N.Ş:)
Görüşmeden Aidiyetler Kökenler ile ilgili bölüm:
Y.D: Annem zaten Türkçeyi hiç çözemedi, öyle gitti, ki iyi ki öyle olmuş. Annemle ben hep bizim dilimizi konuşurduk. Tabi burdan o Türkiye’yle görüştüğümde de hep öyle yapardım.
Hapishane ziyaretlerine geldiği zaman da onla bizim dili konuşurdum ben, ister asker müdahale etsin/etmesin bağırırdım konuşurdum yine de çünkü derdim o bilmiyor, anlamıyordu. Annem kızıyordu zaten, bizim dilden küfür ediyordu. Yani o tepki gösteriyordu Annemin, annemin benden etkilediği/etkilendiği duruşları oldu tersine. Yani annemin öyle o olayları anlamak, kavramak, neler geldi, neler gitti değil daha sonraki yıllarda örneğin ben faaliyet içerisindeyken ee annem Deşt’te/Bornek’te kurulan bir derneğin yönetim kurulu üyesi olmuş. Ben bunu daha sonra öğrendim. Yani 78’li yıllarda dernek yönetim kuruluna girmiş. 79’da ben gittiğimde öğrendim.
